კახაბერ ჯაყელი – პროფესორის დაკრძალვა ანუ ამბავი უ-საზოგადოებისა
6 месяцев назад
вторник, 29 декабря 2009 г.
вторник, 22 декабря 2009 г.
среда, 16 декабря 2009 г.
четверг, 10 декабря 2009 г.
среда, 9 декабря 2009 г.
понедельник, 7 декабря 2009 г.
სიდონია. კობა ჭუმბურიძე
სიდონია, სიდონია, ქალო ფერმიმქრალო,
შენ, ასულო ჰურიათა და იბერთა თვალო,
განგებისგან მოგენიჭა მისტერია დიდი,
იბერთათვის ზეცისაკენ გაგიდია ხიდი,
სათუთ მხრებზე გიტვირთია მწარე ცოდვის დარდი,
სიფრიფანა თითებს შენსას ჩაუბღუჯავს კვართი,
ვერ რა წაშლის სევდას შენსას, ასე სულშესაძარს,
ძალუმ ფესვად გატოტვიხარ სვეტიცხოვლის ტაძარს,
და მას უკან საუკუნო გადგას სვეტი ნათლის,
ძეგლად შენი სულის მადლის, შენი ცრემლის მართლის,
სიდონია, სიდონია, სიფრიფანა ქალო,
ზეციური საქართველოს დედა-დედოფალო.
შენ, ასულო ჰურიათა და იბერთა თვალო,
განგებისგან მოგენიჭა მისტერია დიდი,
იბერთათვის ზეცისაკენ გაგიდია ხიდი,
სათუთ მხრებზე გიტვირთია მწარე ცოდვის დარდი,
სიფრიფანა თითებს შენსას ჩაუბღუჯავს კვართი,
ვერ რა წაშლის სევდას შენსას, ასე სულშესაძარს,
ძალუმ ფესვად გატოტვიხარ სვეტიცხოვლის ტაძარს,
და მას უკან საუკუნო გადგას სვეტი ნათლის,
ძეგლად შენი სულის მადლის, შენი ცრემლის მართლის,
სიდონია, სიდონია, სიფრიფანა ქალო,
ზეციური საქართველოს დედა-დედოფალო.
четверг, 3 декабря 2009 г.
ხანუქა. ლია აჯიაშვილი-მიხელაშვილი
ხ ა ნ უ ქ ა*
გული სიამით ნეტარ ივსება,
ხანუქიაში* ელავს სანთლები,
იმ ბედნიერ დღის მოსაგონებლად,
ტანჯვას რომ გვიხსნის მაკაბელები.*
გაუსაძლისი ტკივილი ქრება,
ქრება ბერძნების ბრმა იდილია,
მიღწეულ ხდება მიუღწეველი,
რადგან ზეცაში დაგეგმილია.
ზეთი ერთი დღის სამყოფი მხოლოდ,
გ–ა–მ–ჩ–ე–ნ–ის რწმენით, ლოცვით დავანთეთ,
ერთი დღის ნაცვლად რვა დღეს ენთება,
გ–ა–მ–ჩ–ე–ნ–ს მინდობილთ მადლს დაგვანათლებს.
მცირემ რით შევძლეთ ურიცხვი მტერის
განადგურება, სისხლით შეღებვა?
ღ–მ–ე–რ–თ–ს მივენდეთ და ვიბრძოლეთ მედგრად,
კერპზე არ გვსურდა თუნდაც შეხედვა.
წმინდამ ვიმარჯვეთ ბილწ უწმინდურზე,
სხივმა გაფანტა უკუნ სიბნელე,
მგზნებარე გულით, ურყევ რწმენისთვის,
ახალ სიმღერებს ჩვენ კვლავ ვიმღერებთ.
დღეს კი ვზეიმობთ იმ დღის სასწაულს,
ხანუქაა და ციმციმი ალთა,
გულს რწმენით ავსებს, ღ–მ–ე–რ–თ–ის გზით მავალთ,
გადაგვაფარებს გ–ა–მ–ჩ–ე–ნ–ი კალთას.
ლია აჯიაშვილი–მიხელაშვილი.
05.12.08.
გული სიამით ნეტარ ივსება,
ხანუქიაში* ელავს სანთლები,
იმ ბედნიერ დღის მოსაგონებლად,
ტანჯვას რომ გვიხსნის მაკაბელები.*
გაუსაძლისი ტკივილი ქრება,
ქრება ბერძნების ბრმა იდილია,
მიღწეულ ხდება მიუღწეველი,
რადგან ზეცაში დაგეგმილია.
ზეთი ერთი დღის სამყოფი მხოლოდ,
გ–ა–მ–ჩ–ე–ნ–ის რწმენით, ლოცვით დავანთეთ,
ერთი დღის ნაცვლად რვა დღეს ენთება,
გ–ა–მ–ჩ–ე–ნ–ს მინდობილთ მადლს დაგვანათლებს.
მცირემ რით შევძლეთ ურიცხვი მტერის
განადგურება, სისხლით შეღებვა?
ღ–მ–ე–რ–თ–ს მივენდეთ და ვიბრძოლეთ მედგრად,
კერპზე არ გვსურდა თუნდაც შეხედვა.
წმინდამ ვიმარჯვეთ ბილწ უწმინდურზე,
სხივმა გაფანტა უკუნ სიბნელე,
მგზნებარე გულით, ურყევ რწმენისთვის,
ახალ სიმღერებს ჩვენ კვლავ ვიმღერებთ.
დღეს კი ვზეიმობთ იმ დღის სასწაულს,
ხანუქაა და ციმციმი ალთა,
გულს რწმენით ავსებს, ღ–მ–ე–რ–თ–ის გზით მავალთ,
გადაგვაფარებს გ–ა–მ–ჩ–ე–ნ–ი კალთას.
ლია აჯიაშვილი–მიხელაშვილი.
05.12.08.
вторник, 1 декабря 2009 г.
Подписаться на:
Сообщения (Atom)
