понедельник, 8 февраля 2010 г.

შვიდი ადარი. ლია აჯიაშვილი-მიხელაშვილი

შ ვ ი დ ი ა დ ა რ ი
შენს დაბადებას მოშე რაბინუ,ძალა აქვს ღვ–სგან მადლით მოსილი,
გადარჩენილო ფარყოს ბრძანებას, წყალში დაეხრჩოთ ახალშობილნი.
მამის, ამრამის შეშინება და ოჯახთან გაყრა, ცალკე ცხოვრება,
მერე გონიერ ასულის რჩევა, მირიამს მისთვის კურთხევა, ქება.
და დაიბადე, დიდება იმ დღეს, შენ შეეძინე ღვ–ის მოშიშ ცოლ–ქმარს,
სასტიკ ფარაონს და მის ბრძანებას,არ შეუშინდნენ, არ მოყვნენ მოთქმას.
მაგრამ, განსაცდელს რა გამოგილევს,სულის საწვრთნელად ეს გაბადია,
გადასარჩენად მოწნილ კალათით, წყალზე გპოულობს ფარყოს ბათია.
მან გამოგზარდა როგორც თვის შვილი,მაგრამ გენები შენ არ გასვენებს,
წამოიზარდე ხედვის სხვა ნიჭით,ღმ–იც გწყალობს და მუდამ გამხნევებს.
ამრამისა და იოხაბედის შვილო შენ გერქვა ათი სახელი,
,,ერედ“, რაც ნიშნავს თორის ჩამომტანს,შეხინის შუქით ხალხის მმართველი.
თავში უდგეხარ ბრძენთა,,სანჰედრინს“,გარქვეს,,ავიგდორ“მნიშვნელად ღობის,
ბრძენთა განჭვრეტით, მათი მცდელობით,აღარ ვარღვევდით კანონებს თორის.
მესამე არის სახელი ,,ხავერ“, რადგან მიშქანის საშუალებით
შესძელ და რწმენით დაუახლოვე, ზეციერ მამას ისრაელები.
მეოთხე სახელს ხედვა–განჭვრეტა, უდევს საფუძვლად ბრძენთაგან ბრძენო,
როგორ ამართლებ ,,სოხო“ხედვაა, წინასწარ ხედვის დიადო გენო.
სიტყვა ,,ლიკავოთ”–იმედოვნება, ედო საფუძვლად შენს შემდეგ სახელს,
,,იეკუთიელ“მშობლებმა გარქვეს,რწმენით გაგვმსჭვალე, მივენდეთ ჰა–ემს.
,,ავი ზანუახ“–,,ლეაზნიახ” არს,მიტოვებაა და უარის თქმა,
მხოლოდ შენ შესძელ,რომ შენმა ხალხმა, კერპი უარჰყო და ენდო ღვ–ის ხმას.
მეშვიდე–შვიდ რიცხვს დაიბადე და ღვ–ის ნებით სრულქმნილს,ზეცით მადლიანს,
შენი შეხედვით გახარებულმა დედამ ,,ტობია“გარქვა–კარგია.
,,შემაიაა“–,,შემა” ისმინე,შენ ამ სახელით შეძლება მოგცეს,
ღმ–ი მოისმენს შენი ხალხისთვის, შენს ყოველ თხოვნას, შენს წმინდა ლოცვებს.
,,ბენ ნეთანელი“–,,ბენ” არის კაცი, ,,ნათანელ“მისცა ღმ–მა ღირსება,
რომ მხოლოდ შენი ხელით მიგვეღო, სინაის მთაზე თორის დიდება.
და, ბოლოს, შენსა მეათე სახელს, ლევის შტო ხარ და დაგერქვა ,,ლევი,“
დღემდე მოგვწვდება შენი დალოცვა, მშობლიური და თითქოს ულევი.
მაგრამ, თორაში, მოშე რაბენუვ, იხსენიები ერთი სახელით,
ჰა–მი ბრძანებს: ,,ვფიცავ, გიწოდებ, რასაც გიწოდებს შენი გამზრდელი.
შენ მან გაგზარდა, ბათიას ამაგს მე ვერ ვუარვყოფ, მადლი უნდა ვთქვა,
შენ მან აღგზარდა, ფარყოს ასულმა, მოშეს გიწოდებ, როგორც დაგარქვა.“
თითოეული სახელი მოშევ, გახასიათებს როგორც ღმ–ის შვილს,
როგორც უდიდეს ღვ–რივს, წმინდანს, გამორჩეულ მხსნელს გადარჩენისთვის.
შუამავალო მიწის და ზენის, შენ ერის ბედზე დარდი გულს გღრღნიდა,
უარი უთხარ ყველა პირადულს, მარტოს სიკეთე არად გიღირდა.
შთაგონება ხარ მადლის კეთების, სიბოროტესთან მედგრად ნაომარს,
კვლავ შეგიძლია მზრუნველად გვმოძღვრო, ზურგი ვაქციოთ არარაობას.
კაცო, ღვ–ის კაცო, მთლად სათნოებავ, მომაღლებულხარ თავის მდაბლობით,
უმდიდრესი ხარ უქონელობით, მადლი დღემდე გვდევს შენი წყალობით.
შვიდი ადარი, შვიდი ადარი, სხივის ნათება, ჯერ არ ჩამქრალი.
ლია აჯიაშვილი–მიხელაშვილი.
02.მარტი.09.